Acta Scientiarum Polonorum
Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria

Porównano dwie metody jesiennych poszukiwań larw zasnuj świerkowych – obecnie obowiązującą, w której kontrola jest prowadzona pod okapem ośmiu drzew na powierzchni kontrolnej na podokapówkach o wymiarach 0,25×0,25 m i poprzednią, w której poszukiwania wykonywano na jednej podokapówce wielkości 1×1 m. Mimo braku statystycznie istotnych różnic między obiema metodami, obecnie obowiązującą metodą ośmiu dołków znajdowano przeciętne więcej larw. Dzięki większej liczbie miejsc, na których są prowadzone poszukiwania, metoda ośmiu dołków próbnych minimalizuje możliwość popełnienia znacznych błędów wynikających z subiektywnego wyboru pojedynczego miejsca poszukiwań. Jest ona stabilniejsza, a przez to pozwala bardziej precyzyjnie określić aktualne zagrożenie drzewostanu. Jej stosowanie w praktyce leśnej jest w pełni uzasadnione. W trakcie badań stwierdzono konieczność dokładnego przeszukiwania gleby wokół kamieni i pod nimi oraz przy korzeniach. W miejscach tych szczególnie koncentrowały się larwy. Ponadto wskazane jest przeszukiwanie darni, a wręcz jej wytrząsanie, gdyż wiele larw znalezionych podczas badań pochodziło z tej właśnie warstwy.