Acta Scientiarum Polonorum
Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria

Wstęp. Obszary należące do tego samego typu siedliskowego lasu charakteryzują podobne zdolności produkcyjne i przydatność do hodowli lasu. Każdy z istniejących typów siedliskowych lasu ma różne predyspozycje do pełnienia funkcji rekreacyjnej. Cel badań. Celem pracy było przedstawienie przeglądu metod waloryzacji typu siedliskowego lasu dla celów rekreacji.

Materiał i metody. Materiałem źródłowym były opracowania powstałe w latach 1985–2017. Praca ma charakter przeglądowy.

Wyniki. Przegląd metod waloryzacji rekreacyjnej lasu pokazał, że autorzy zgadzają się z tym, iż nie wszystkie typy siedliskowe lasu nadają się do realizacji funkcji rekreacyjnej. Można stwierdzić, że siedliska wilgotne mają mniejszą przydatność do rekreacji niż siedliska świeże. W ocenie tych samych typów siedliskowych lasu w różnych metodach istnieją wprawdzie niewielkie różnice, ale wynikają one głównie z liczby stopni przyjętej skali oceny.

Konkluzje. Waloryzacja może służyć wstępnej ocenie wartości elementów środowiska lub być jej aktualizacją. Zawsze jednak stanowi podstawę do określenia wartości (m.in. przyrodniczej, pieniężnej, kulturowej) badanego obiektu. Pomimo że w ocenie przydatności obszaru leśnego do funkcji rekreacyjnej istnieje szeroki i zróżnicowany zakres proponowanych kryteriów, typ siedliskowy lasu stanowi najczęściej ocenianą cechę środowiska.