Acta Scientiarum Polonorum
Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria

Wiciokrzew pomorski jest w Polsce przedstawicielem holarktycznego elementu geograficznego o subatlantyckim typie rozmieszczenia. Największe zagęszczenie naturalnych stanowisk tego gatunku znajduje się na obszarze Pobrzeża Szczecińskiego. Był on wykazywany z licznym miejsc na Dolnym Śląsku. Na Ziemi Lubuskiej oraz w Wielkopolsce, a także w innych, centralnych i wschodnich rejonach kraju występuje dość

rzadko. Ze względu na znaczne oddalenie od głównego, północno-zachodniego ośrodka omawianego gatunku oraz popularność w uprawie, naturalność przynajmniej niektórych jego stanowisk może budzić wątpliwości. Celem tej pracy jest próba określenia statusu Lonicera periclymenum na znanych autorom 31 leśnych stanowiskach omawianego pnącza w zachodniej i środkowej Polsce. Na podstawie analizy takich cech, jak: wielkość i położenie stanowiska w stosunku do granicy lasu i dróg, charakter zbiorowiska roślinnego, udział gatunków obcych oraz bliskość potencjalnych miejsc uprawy ustalono, że we wszystkich badanych miejscach wiciokrzew pomorski pojawił się najprawdopodobniej wtórnie, dzięki bezpośrednim lub pośrednim działaniom człowieka. Istnieje przypuszczenie, że także inne stanowiska uważane dotąd za naturalne mają charakter antropogeniczny.